Scientist.

Tell you I need you
Tell you I set you apart

Tell me your secrets
And ask me your questions
Oh let’s go back to the start

Πίσω στην αρχή…ίσως αυτή να είναι μια λύση…
Καλησπέρα σε όλους….

Advertisement

Help.

Πράγματα που τράβηξαν την προσοχή μου αυτή τη βδομάδα..Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το κείμενο…Από πράγματα σοβαρά,όπως οι δηλώσεις της κ.Λαγκάρντ,στις πιο αστείες απορίες που έτυχε να ακούσω τις τελευταίες μέρες…Ξεκινάμε με τις επικίνδυνες δηλώσεις της miss IMF,η οποία δήλωσε,με περισσό θράσος οτι οι Έλληνες  πρέπει να σταματήσουν να δραπετεύουν από τις υποχρεώσεις τους και οτι δε νιώθει καμμία συμπόνοια για τους φτωχούς Έλληνες..Ω μα τι απαράμιλλη καλοσύνη,μεγαλοψυχία κι ανθρωπιά από κάποια που με τις δημόσιες θέσεις που κατείχε και εξακολουθεί να κατέχει εν πολλοίς ευθύνεται για το πρόβλημα της Ελλάδας…Μήπως το πλάνο σωτηρίας νο2,λέγε με και μνημόνιο 2 δεν ήταν δική της ιδέα;;Μήπως δική της (έστω και κατά το ήμισυ) δεν είναι η πολιτική που απέτυχε;;Καμμιά συμπόνοια λοιπόν από μια πολιτικό που υποτίθεται οτι ανήκει στο χώρο των Σοσιαλιστών…Όχι οτι μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές μεταξύ ιδεολογιών και πολιτικών…

Αμέσως μετά,ο επικός πια πανηγυρισμός του Στράτου Σεφτελή,ο οποίος παρουσίαζε την κούρσα 100 μέτρων,την οποία,όπως μας ενημέρωσε ο Στράτος με τους έντονους είναι η αλήθεια πανηγυρισμούς του κέρδισε ο Έλληνας αθλητής Σαμιλίδης..Λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά;;Ο αγώνας ήταν 200 μέτρων και ο Σαμιλίδης τερμάτισε τελικά τρίτος..

Τρίτη στιγμή αυτής της εβδομάδας,η γνήσια απορία κυρίας(που προφανώς δεν είχε διαβάσει τις ερωτήσεις για γερά νεύρα) «τώρα αυτό πηγαίνει κάτω;;» αναφερόμενη φυσικά στο ασανσέρ του Ευαγγελισμού..Ακόμα πιο αστεία η στιγμή που με ενημέρωσε οτι από τον 3 πήγε στον 2 μέσω 7 ορόφου..Αυτό συμβαίνει αγαπητή κυρία όταν αγνοούμε το βελάκι που ενσωμάτωσε ο κατασκευαστής στα κουμπάκια κλήσης..

Και τέλος,η απορία γνωστής μου,η οποία προσφέρθηκε να ξεκλειδώσει την εξώπορτα του σπιτιού μου,για να μου απευθύνει την αφοπλιστική ερώτηση:»Πώς ξεκλειδώνει;;» την ώρα που είχε ήδη προσεγγίσει την πόρτα..Δεν ξέρω αν θα κατάφερνα ποτέ να την πείσω πως όλες οι πόρτες ξεκλειδώνουν στρίβοντας το κλειδί προς τη μεριά που βρίσκεται το σταθερό της σημείο..Γι αυτό αρκέστηκα σε ένα ξερό,στρίψε το κλειδί αριστερά…

Υ.Γ.Ο Σεφτελής είχε πει και το φανταστικό «Η ομάδα της Ολλανδίας κερδίζει κόρνερ σε πολύ καλή θέση..»
Υ.Γ.1 «όταν βρέχει,ρίχνει πολύ νερό» δικό του επίσης…
Υ.Γ.2 Ναι,όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια..Αυτό είναι που τα κάνει ξεχωριστά…
Υ.Γ.3ρε Ντινόπουλε,μπορεί να είσαι αντιπαθής,δεν παύεις όμως να είσαι ο πρώτος που κατάφερε να κάνει τη Λιάνα να μη μπορεί να του απαντήσει..

Πικραμ(μ)ένος ο Άκης.

Μια τέτοια φυλακή λοιπόν,σαν την Justizzetrum της Αυστρίας (προς τεμπέλη αναγνώστη:αν δε διάβασες το προηγούμενο post,σε παραπέμπω στο νο 3,άντε,όλα στο χέρι στα δίνω πια) ονειρεύεται ο Άκης μας,τώρα που περιμένει να εκδικαστεί η υπόθεσή του..Γιατί αν,λέμε ΑΝ,προκύψουν στοιχεία,αν,ξαναλέμε ΑΝ,καταδικαστεί,θα είναι δύσκολη η προσαρμογή από τα κρόσια και τα καλύμματα των αρκετών χιλιάδων ευρώ,στο φτωχικό (αν και vip) κελί της φυλακής..Δεν ξέρω,αναγνώστη μου,αν ήταν ένοχος για το σύνολο όσων του αποδίδονται..Ήταν όμως σίγουρα ένοχος για νεοπλουτισμό..Ήταν ένοχος για προκλητική συμπεριφορά(τουλάχιστον),γι αυτό και ανεξαρτήτως κατάληξης,για τους πολίτες έχει ήδη καταδικαστεί…Παρόλο που μας θεωρεί τελείως ηλίθιους(αλλιώς δεν εξηγείται η συμφωνία με τον Νίκο,δημοσιογράφο,αγνώστων λοιπών στοιχείων,που υποτίθεται οτι θα τον εξάγνιζε και θα τον επανέφερε αγνό και αμόλυντο στα μάτια μας)..

Κι ενώ διαβάζουμε και παρατηρούμε να περνούν τα εκατομμύρια σαν μαρουλόφυλλα(κλισέ που για χρόνια ήθελα να χρησιμοποιήσω,το λένε κι οι έμπειροι αναλυτές άλλωστε) και τον Άκη να ζητάει 80 (από αυτά τα μαρουλόφυλλα) από ένα Σμπώκο,τον οποίο ψέγει,γιατί (λέει) τον αφήνει να ζητιανεύει,με έκπληξη διαβάζω τα όσα αφορούν το σημερινό πρωθυπουργό της χώρας,ναι,έχουμε κι από αυτόν,Πικραμμένο μάλιστα(όχι,δεν τον πίκρανε ο Παπούλιας,Πικραμμένος ήταν από πριν)ο οποίος,λέει,στη σύνοδο κορυφής ταξίδεψε με τη γυναίκα του,και πλήρωσε ο ίδιος το εισιτήριό της(Άκη,θα μας χαλάσει την πιάτσα αυτός,πάλι καλά που σε ένα μήνα φεύγει) και κέρασε,ξαναλέει,από το δικό του μισθό τους δημοσιογράφους..Ξέρω,η Ελλάδα δε σώζεται με αυτό το εισιτήριο..Αλλά ακόμα κι αυτό είναι μια πολιτική πράξη..Γι αυτό και σκέφτομαι..Μήπως και στις 18 Ιουνίου ένα τέτοιο άνθρωπο έπρεπε να έχουμε σε αυτή τη θέση;;Και πριν βιαστείς να ακυρώσεις τον ισχυρισμό μου με το επιχείρημα οτι ο Πικραμμένος δεν ξέρει το παιχνίδι,θα το αντικρούσω υπενθυμίζοντάς σου οτι εδώ μας έφεραν όσοι υποτίθεται οτι το ήξεραν…Πόσο χειρότερα θα τα κατάφερνε;;

Και κάτι ακόμα…Ρε Τσίπρα,ρε καμάρι μου σκέψου ένα πιλότο,που μιλάει μόνο,ΜΟΝΟ όμως Dzongkha,την επίσημη δηλαδή γλώσσα του Bhutan..Φαντάσου τον ίδιο πιλότο να προσπαθεί να προσγειωθεί στο Heathrow..Τι νομίζεις οτι θα συνέβαινε;Μάλλον θα γινόταν το καλύτερο επεισόδιο του MAYDAY,της γνωστής σειράς του Μακεδονία με τα μεγαλύτερα αεροπορικά δυστυχήματα..Κάνε τώρα την αναγωγή..Σκέψου εσένα όταν προσπαθείς(οκ,μετα βίας μπορεί να χαρακτηριστεί προσπάθεια αυτό που βλέπω,αλλά είπα να είμαι επιεικής μαζί σου σήμερα) να μιλήσεις Αγγλικά…Λέω Αγγλικά,γιατί για άλλη γλώσσα δεν προσπαθείς καν…Πέρα από το γέλιο που προκαλεί η γνωστή πια συνέντευξη τύπου-παρωδία (νόμιζα οτι παρουσίαζες την καινούρια ταινία του mr Bean),είναι σίγουρος οτι κανείς από τους ημεδαπούς Εγγλέζους της αίθουσας δεν θα κατάλαβε κάτι..Για να μην αναφερθώ στην τραγικότητα του να πηγαίνεις στους Ιταλούς απεργούς και να μιλάς Ελληνικά «εξηγώντας» τους γιατί είναι σημαντική η προσπάθειά τους..Τόσα χρόνια είχαμε για πρωθυπουργούς ανεπάγγελτους..Τώρα προβάρουμε έναν αγράμματο..(και η γιαγιά μου δεν ξέρει Αγγλικά,αλλά δεν πήγε στις οντισιόν του «Who wants to be the next Greek prime minister».).Και κάτι τελευταίο,έλα,παραδέξου το,είναι όντως σατανικό,αλλά όχι τυχαίο..Αυτό προσπαθείς να αποφύγεις,το να μη γίνεις πρωθυπουργός δηλαδή,γι αυτό αφήνεις τους δικούς σου να λένε οτι μαλακία τους κατέβει…Μ αυτά και μ αυτά,με τις εναλλακτικές που έχουμε,ο Πικραμμένος θα αναχθεί στην ιδανική λύση…Και γιατί όχι;;;

Σαν βγώ απ’ αυτή τη φυλακή.

Φυλακή:οίκημα όπου εγκλείονται κατάδικοι(Μ.Ε.Λ).
Ένα μέρος δηλαδή στο οποίο κρατείται ένας μεγάλος αριθμός καταδίκων,οι οποίοι έχουν τιμωρηθεί για την τέλεση κάποιου αδικήματος..Η σπουδαιότητα και η βαρύτητα του οποίου καθορίζει και τον τόπο φυλάκισης και φυλακής που επιλέγεται σε κάθε περίπτωση..Κάτι τέτοιο δεν έχουμε στο μυαλό μας όλοι για τη φυλακή;;Κάπως έτσι είναι κάθε φυλακή,σωστά;;Λάθος..Σήμερα θα δούμε τις 8 πιο παράξενες φυλακές του κόσμου..Από τη μικρότερη,έως την πιο πολυτελή κι από την ασφαλέστερη έως την πιο ακριβή..

1)Η πιο ταξική.

Ξεκινάμε την περιήγησή μας από τη φυλακή Σαν Πέδρο στη Βολιβία.Βρίσκεται στην πόλη Λα Παζ,φιλοξενεί 1500 κρατούμενους και αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι η ταξική της οργάνωση..Μόλις περάσεις τους χοντρούς πέτρινους τοίχους βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα θέαμα που περισσότερο θυμίζει φτωχογειτονιά της Βολιβίας,παρά φυλακή..Παιδιά που παίζουν,παντοπωλεία,λαικές αγορές και κανένας φύλακας..Εδώ οι κρατούμενοι πρέπει να πληρώσουν για τα κελιά τους τα οποία μάλιστα χωρίζονται ανάλογα με τη συνοικία στην οποία ανήκουν..Για παράδειγμα τα ακριβά κελιά της φυλακής αυτής(πχ της συνοικίας Los Pinos) έχουν ιδιωτικό μπάνιο,κουζίνα,καλωδιακή τηλεόραση κι άλλες ανέσεις όπως τραπέζια μπιλιάρδου..Κοστίζουν 1000-1500 ευρώ και ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι οτι δεν διαθέτουν κάγκελα ή μπάρες ασφαλείας..

2)η «μουσική»

Στη φυλακή Lebu στις Φιλιππίνες τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά..Εδώ,οι αρχές σκέφτηκαν ένα πολύ πρωτότυπο τρόπο για να ηρεμούν τους κρατούμενους..Τους διδάσκουν χορό…Περίπου 1500 κρατούμενοι ανήκουν στη χορευτική ομάδα,η οποία δίνει παραστάσεις,τα έσοδα των οποίων μοιράζονται στους κρατούμενους και σε φιλανθρωπίες…

3)Η πιο χλιδάτη..

Η φυλακή justizzetrum Leoben βρίσκεται στην Αυστρία και δικαίως διεκδικεί τον τίτλο της πιο πολυτελούς φυλακής του κόσμου..Κατασκευασμένη από γυαλί και ανοξείδωτο ατσάλι,μοιάζει περισσότερο με ξενοδοχείο 5 αστέρων παρά με φυλακή..Μια πιο προσεκτική ματιά στη λίστα εγκληματικότητας δείχνει οτι οι διαρρήξεις στην Αυστρία είναι 40% περισσότερες από οτι στην Αμερική..Ένας επιπλέον λόγος που συμβαίνει αυτό ίσως να είναι οτι η φυλακή αυτή φιλοξενεί 250 κρατούμενους που εκτίουν ποινές μέχρι 18 μήνες,καθώς είναι φυλακή χαμηλής ασφάλειας..Οι αιτήσεις φυλάκισης που δέχεται κάθε μήνα ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες..Εκεί,οι φυλακισμένοι απολαμβάνουν ανέσεις όπως 2 γυμναστήρια,τεράστιες βιβλιοθήκες,χώρο διασκέδασης και εγκαταστάσεις πινγκ πονγκ..

4)Η μικρότερη..

Η φυλακή Sark prison (βρίσκεται στο νησί Sark στην Guernsey) χτίστηκε το 1856 και είναι η μικρότερη στον κόσμο..Διαθέτει 2 μικρά δωμάτια τα οποία,όπως φαντάζεστε,μπορούν να φιλοξενήσουν τον ιλιγγιώδη αριθμό των 2 κρατούμενων..Δεν διαθέτει παράθυρα και σήμερα χρησιμοποιείται περισσότερο ως κρατητήριο..

5)Η πολυπληθέστερη..

Οι φυλακές της Ρωσίας έχουν τη φήμη οτι είναι αρκετά πυκνοκατοικημένες..Ειδικά η φυλακή Kresty στην Αγία Πετρούπολη..Η επίσημη χωρητικότητα είναι περίπου 3000 άνθρωποι αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία ο αριθμός των κρατούμενων δεν πέφτει ποτέ κάτω από τις 10000…Λόγω αυτού,σε κάθε κρατούμενο αναλογούν 4 τετραγωνικά μέτρα και 15 λεπτά την εβδομάδα στο ντους..Το καλοκαίρι του 2006 ο Βλ. Πούτιν ανακοίνωσε οτι πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλο,καταλληλότερο κτίριο..

6)Η ασφαλέστερη..

Αναμφίβολα ο τίτλος αυτός ανήκει στη φυλακή ADX του Κολοράντο,τον εφιάλτη δηλαδή κάθε φυλακισμένου..Χτίστηκε το 1994 και θεωρείται από πολλούς μια από τις πιο απάνθρωπες φυλακές του δυτικού κόσμου..Και μάλλον όχι άδικα..Οι κρατούμενοι μπορούν να βγουν από τα κελιά τους μόνο για 9 ώρες την εβδομάδα..Δε βλέπουν το φως του ηλίου και απαγορεύεται να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους..Τα γεύματα σερβίρονται στα κελιά και διάφορες «καινοτομίες» καθιστούν την απόδραση σχεδόν αδύνατη..

7)Η «υπερπολύτιμη»

Η διάσημη φυλακή San Quentin της Καλιφόρνια,η οποία μπορεί να φιλοξενήσει 3300 κρατούμενους είναι γνωστή ως η πιο ακριβή φυλακή του κόσμου,καθώς το οικόπεδο στο οποίο είναι κτισμένη κοστίζει 100 εκατομμύρια ευρώ και θεωρείται ένα από τα ακριβότερα οικόπεδα της χώρας με θέα μάλιστα στον ωκεανό..

8)Η διάσημη..

Από αυτό το αφιέρωμα δε θα μπορούσε να λείπει η διασημότερη φυλακή του κόσμου..Φυσικά πρόκειται για τη φυλακή του Αλκατράζ,ή αλλιώς το «βράχο»(στην πραγματικότητα είναι νησί) που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο..Λειτούργησε 30 χρόνια και φιλοξένησε 1576 από τους πιο σκληρούς κακοποιούς του κόσμου,όπως ο Αλ Καπόνε ή ο Ρόμπερτ Στράουντ και θεωρούνταν η πιο σκληρή φυλακή του κόσμου..Θρυλείται οτι δεν κατάφερε να αποδράσει κανείς,παρόλο που ποτέ δεν βρέθηκε ο Φρ.Μόρρις,ο μόνος κρατούμενος δηλαδή που κατάφερε να φύγει από το βράχο..

Χαμένες ευκαιρίες.

και κάτι από εμένα..

Πόσες φορές άραγε έχουμε ξεκινήσεις πράγματα και τα έχουμε αφήσει στη μέση ή ακόμα χειρότερα δεν μπήκαμε στην διαδικασία να τα επιχειρήσουμε ποτέ..Και δεν μιλάω για καθημερινά πράγματα,αναφέρομαι σε πράγματα που τα αγαπήσαμε,και βάλαμε τον εαυτό μας νοερά στην διαδικασία να σκέφτεται πως θα ήταν αν τα ολοκληρώναμε.Δεν μπορώ να πω για εσάς με σιγουριά,όμως εμένα μου έχει συμβεί..Δεν ξέρω αν φταίει η τεμπελιά που ίσως έχω,η αναβλητικότητα,η συνήθεια ή απλά ο φόβος της αποτυχίας.Από την άλλη,μπορεί απλά να με ανάγκασαν οι καταστάσεις να τα παρατήσω,ή και να μην τα ξεκινήσω καν.Πάντα όμως σκέφτομαι αν θα άλλαζε κάτι και τι θα ήταν αυτό αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Το σχέδιο για παράδειγμα,και γενικότερα οτι έχει σχέση με την ζωγραφική.Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει μεγάλη αγάπη για την ζωγραφική,να ξεκλέβω ώρες «μουτζουρώνοντας», αντιγράφοντας πίνακες στο σπίτι,ώσπου κάποια στιγμή θέλησα να ασχοληθώ πιο εντατικά,και έτσι ξεκίνησα μαθήματα.Ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός,που επί ένα χρόνο δεν έλεγα να ξεκολλήσω από τα χαρτιά.Όλο αυτό κράτησε μέχρι τότε που έπαθε ο αδερφός μου το εγκεφαλικό.Τότε σταμάτησα,και πλέον δεν λέω να πιάσω μολύβι στα χέρια μου,παρά μόνο για κανένα αστεράκι.Λυπηρό.Μακάρι να είχα το κουράγιο για κάτι περισσότερο,και μακάρι να ήξερα γιατί δεν το έχω..Όπως θα έχετε καταλάβει,όχι,δεν ήταν μόνο αυτό.
Κάτι ακόμη που αυτή τη φορά,ούτε καν το επιχείρησα,ήταν το ραδιόφωνο.Έχω εκφράσει με κάθε τρόπο την αγάπη μου για την μουσική,θα μπορούσα να ακούω και να ψάχνω μουσική για ώρες.Αναγνωρίζοντας την αγάπη μου,ο Κων.,μιας και είναι πληροφορικάριος,αποφάσισε-όχι να μου κάνει κονέ με τον Πουνέντη,γαμώτο-,να μου φτιάξει έναν ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό.Έτσι κι έγινε,το 2010,όταν τον ολοκλήρωσε,την ίδια στιγμή τα παράτησα.Το ίδιο έγινε και πριν λίγους μήνες,όχι με δική μου αφορμή,όμως για μια ακόμη φορά δεν το επιχείρησα.Ούτε εγώ κατάλαβα γιατί,παρ’όλα αυτά,πείτε με παρανοϊκή,όμως ακόμη το θέλω.

Το ίδιο σκηνικό έχει συμβεί ξανά,και έχω κάθε λόγο να πιστεύω οτι θα ξανασυμβεί,είναι βλέπετε στατιστικά σίγουρο.Ο λόγος;Μακάρι να μπορούσα να καταλάβω..Η αναβλητικότητα μου,ο φόβος,η ανασφάλεια,δεν μπορώ να ξέρω με σιγουριά.Το μόνο που ίσως μπορώ να γνωρίζω,ήταν πως όλες αυτές οι κινήσεις,ήταν για εμένα μια σειρά από χαμένες ευκαιρίες..

Wild world.

…Oh baby, baby, it’s a wild world
It’s hard to get by just upon a smile
(yeah…) oh baby, it’s a wild world…

Με αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι εύχομαι σε όλους σας να έχετε μια υπέροχη νύχτα…
Καλό μας ξημέρωμα… 

3 ευχές.

Πριν λίγες μέρες,σε μια συζήτηση που είχα,ήρθε το θέμα στις ευχές..Και συγκεκριμένα,τι θα έκανα,αν για παράδειγμα είχα 3 ευχές,τι θα ζητούσα..Εκείνη τη στιγμή ομολογώ,δεν είχα κάτι στο μυαλό μου,και ως συνήθως,έβγαλα τον καλό μου εαυτό,λέγοντας με μεγάλη σιγουριά,τι αηδίες είναι αυτές..

Δεν ξέρω αν το έκανα επειδή όντως δεν είχα κάτι στο μυαλό μου και απλά θα τις έκαιγα,ή επειδή δεν είχα κάτι πρωτότυπο να πω,το μόνο σίγουρο είναι οτι από εκείνη τη στιγμή,μου δημιουργήθηκαν ερωτηματικά..Έχω ευχές;Και αν έχω,μου φτάνουν μόνο 3;Και αν τελικά μου φτάνουν,θα υπήρχε έστω και μια να αφορά τον κόσμο,όλους αυτούς που βλέπω καθημερινά να υποφέρουν με κάθε τρόπο γύρω μου;Δεν ξέρω αν έχω καταλήξει,δεν ξέρω καν,αν κάποια από αυτές,μπήκε απλά για να συμπληρώσει το πλάνο,όμως ξέρω,οτι είναι μόνο 3 ευχές..

Αδιαπραγμάτευτα,την πρώτη ευχή θα την κρατούσα για τους δικούς μου..Εκείνους που τους έχω δει να πέφτουνε,να ξανασηκώνονται,να πονάνε,όμως ποτέ δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια.Θα ευχόμουν με όλη μου την καρδία,να είναι γεροί,δυνατοί,και να μην φοβηθούν ποτέ ξανά για την μέρα που έρχεται,για το τι θα φέρει,πως θα είναι,αν θα την αντέξουν..
Το δεύτερο..το δεύτερο μάλλον θα ήταν κάτι προσωπικό,κάτι που αφορά την δική μου σχέση με τον εαυτό μου,και ίσως με άφηνε να πάω παρακάτω ανενόχλητη..Θα ευχόμουν λοιπόν,να μην ξεχάσω κι εμένα,τις δικές μου ανάγκες,τα δικά μου όνειρα,το πως θέλω εγώ να με βλέπω.Να μην πάψω ποτέ να προσπαθώ,για εμένα,και γι’αυτούς τους λίγους που θέλουν να με βλέπουν πραγματικά ευτυχισμένη..
Όσων αφορά τώρα την τρίτη ευχή μου,το σκέφτηκα αρκετά.Η αλήθεια είναι πως αν αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο να σκέφτεται,δεν θα πάψει εύκολα να ζητάει..Παρ’όλα αυτά,προσωπικά νιώθω γεμάτη,γιατί αν έχω αυτά,τότε μπορώ να έχω και οτι ζητήσω,γιατί μέσα από αυτά,εγώ σίγουρα θα βρω τον δρόμο να συνεχίσω..Γι’αυτό,την τρίτη ευχή,υποθέτω θα την έδινασε κάποιον που πραγματικά την χρειάζεται,κάποιον,που μέσα από αυτή,θα ερχόταν ένα βήμα κοντάστην δική του ευτυχία..
Αλήθεια..εσείς,τι ευχή θα κάνατε;

Διεκδικώντας το χαμόγελο μου.

Κατάθλιψη..Ένα μεγάλο κεφάλαιο της δικής μου ζωής,και ίσως μια μορφή αρρώστιας που μοιραία μπαίνει στα σπίτια όλων..Χαρακτηριστικό της εποχής;Ποιος ξέρει..Σε γενικές γραμμές,πάντα ήμουν μελαγχολικό παιδί,έτσι θυμάμαι,και με θυμούνται τουλάχιστον.Μετά από μια σειρά γεγονότων,στα 18 μου,ήρθα αντιμέτωπη με μια διαφορετική πραγματικότητα,μια πραγματικότητα που ίσως της έδωσα μεγαλύτερη αξία από όσο έπρεπε ή απλά κουβαλούσε μαζί της και όλα όσα τόσα χρόνια μου κόστιζαν..

Όπως και να έχει,το θέμα είναι οτι με λύγισε πραγματικά.Ανησυχία,κλάματα,νεύρα,θυμός,αρνητικότητα,πόνος,απόγνωση,ήρθαν να συμπληρώσουν το σκηνικό.Και τότε ήταν που ακούστηκε για πρώτη φορά η λύση.»Χρειάζεσαι βοήθεια».Ακολούθησε ένα καλοκαίρι,όπου η βοήθεια ήρθε,και μαζί της ήρθαν και τα αντικαταθλιπτικά.Μετά από λίγο καιρό χρειάστηκε να φύγω για τα Χανιά,όπου είχα περάσει,ακόμα όμως δεν είχα αντιληφθεί το μέγεθος της αλλαγής.Με τον καιρό να περνάει,και τα χάπια να μου ποτίζουν το μυαλό,άλλαξα.Βόλτες,κόσμος,ποτά,καταχρήσεις,πράγματα που δεν τα κατακρίνω,αλλά σίγουρα δεν θα τα επέλεγα σε τέτοιο βαθμό.Το μέσα ήταν σχεδόν απαγορευτικό.Για την σχολή..Δεν το συζητώ,τουλάχιστον γνώριζα οτι θα βγω μηχανικός..κάποτε!Ήταν αξιοσημείωτη μάλιστα η στιγμή,που η τότε φίλη μου,είχε ενημερώσει την μάνα μου οτι είχε γνωρίσει ολόκληρο το Πολυτεχνείο από εμένα..Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό το βλέμμα απορίας στο πρόσωπο της,αφού γνώριζε οτι μέχρι τότε ήμουν επιλεκτική σε σημείο αηδίας..Ίσως από μια μεριά το είχα ανάγκη,ίσως να ήταν και ένα κομμάτι του εαυτού μου,όμως κάπως έτσι,καταλάβαμε όλοι πως είχα αλλάξει..Βάλε και το οτι πήγα ένας άνθρωπος και μέσα σε λίγο χρόνο έγινα δύο,δεν ήθελε και πολύ για να το καταλάβει κανείς..Πίκρα.

Τελικά,με τα πολλά και τα λίγα,σταμάτησα το «χάπι του γέλιου»,όπως είχα ακούσει να το αποκαλούν.Ομολογώ δεν το πήρα και με τον καλύτερο τρόπο.Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις ήταν πολλές,και κάποιες,ακόμα τις παλεύω.Αποφάσισα να επισκεφθώ έναν ψυχολόγο,όπου και με παρακολουθούσε για έξι μήνες.Ίσως στις τόσες επιλογές,αυτή να ήταν η πιο σημαντική.Όχι γιατί έλεγα ή έκανα κάτι το διαφορετικό,αλλά γιατί με τα ίδια πράγματα,τις ίδιες λέξεις,κατάφερα να ακούσω κι εγώ τον εαυτό μου.Κατάφερα να συμβιβαστώ με αυτό που νιώθω,και να ψάξω τρόπους να με αγαπήσω.Μερικές φορές δεν τα καταφέρνω και συνεχίζω να τον τιμωρώ,όπως ίσως σωστά όσοι με ξέρουν,λένε τον υποβιβάζω..Αλλά προσπαθώ.Έμεινα δύο χρόνια στα Χανιά και τελικά έφυγα,ήθελα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο.Η αλήθεια είναι οτι ακόμα και τώρα προσπαθώ,καθώς η ιστορία αυτή μου άφησε πράγματα να με παιδεύουν..Όμως τώρα προσπαθώ με τις δικές μου δυνάμεις,και σίγουρα,με το δικό μου χαμόγελο..

Φιμώνοντας το ίντερνετ.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν, θα μπορούσε να είναι μια λίγο πιο ευφάνταστη,πάντως όχι μακριά από την πραγματικότητα εναλλακτική εισαγωγή της δικαστικής απόφασης που έτυχε να διαβάσω το πρωί..Απόφαση που αφορούσε τα ασφαλιστικά μέτρα κατά 2 ιστοτόπων που κατέθεσε ο οργανισμός συλλογικής προστασίας δικαιωμάτων με εμπορικό όνομα “Grammo“ και που διέτασσε τους παρόχους ίντερνετ να λάβουν τεχνολογικά μέτρα ώστε να απαγορεύσουν την πρόσβαση των χρηστών τους σε 2 πολύ γνωστές ιστοσελίδες,το ellinadiko και το music-bazaar..Όταν διάβαζες το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης μπορούσες άμεσα να συμπεράνεις μερικά πράγματα,τόσο για την “πολιτική ορθότητα“ και λογική της,όσο και για τις τεχνικές γνώσεις του ανθρώπου που την συνέταξε..

Αρχικά,το πρώτο που μου έφερε στο μυαλό είναι ότι φαίνεται απόφαση που συνέταξε τεχνικός υπολογιστών (και μάλιστα όχι μεγάλων προδιαγραφών) καθώς παρουσιάζεται μια πληθώρα τεχνικών λεπτομερειών,χωρίς όμως να αναλύεται η απόφαση αυτή καθ αυτή..Έφτασα μέχρι το τέλος, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ανακαλύψω μια ικμάδα λογικής..Η προσπάθειά μου όμως έπεσε στο κενό,όπως ήταν αναμενόμενο..Απαγορεύεται η πρόσβαση σε μια σελίδα που έχει κλείσει από τον Ιούλιο και ο διαχειριστής της έχει συλληφθεί (ellinadiko) και σε μια άλλη που λειτουργεί καθ όλα νόμιμα,η οποία την ώρα που απαγορεύθηκε η ip της,άλλαξε,οπότε λειτουργεί αυτή τη στιγμή κανονικά(music-bazaar).Απόφαση προς γνώσιν και συμμόρφωσιν;;Προς παραδειγματισμό;;Ίσως..Το σίγουρο είναι πως είναι πρωτοφανής απόφαση φίμωσης και λογοκρισίας όσων ιστοσελίδων δεν είναι αρεστές στο καθεστός,εε,με συγχωρείτε,στην Grammo..Το ίντερνετ βασίζεται στην ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών και ιδεών..Το να απαγορεύει κάποιος την πρόσβαση σε μια ιστοσελίδα είναι σαν να κλείνει μια τράπεζα,επειδή φοβάται τις ληστείες..Εκτός από το ότι θα υπάρχουν πάντα σελίδες με πειρατικό περιεχόμενο,η συγκεκριμένη πρακτική απαγόρευσης δε διαφέρει καθόλου από το καθεστώς της Κίνας,που απαγορεύει την πρόσβαση στο facebook,το youtube και το skype..Θα μου πεις και το ΚΚΕ απαγορεύει το facebook στους βουλευτές του και το θεωρούμε κόμμα που μετέχει στη Δημοκρατία..Ποιος μπορεί σήμερα να εγγυηθεί ότι επόμενο στη λίστα απαγόρευσης δεν είναι ένα ειδησεογραφικό site,ένα blog,ένας θρησκευτικός οργανισμός,ή οτιδήποτε άλλο δεν είναι αρεστό στην κυβέρνηση,ή σε έναν οποιονδήποτε οργανισμό και δε θα τυγχάνει έγκρισης της επιτροπής λογοκρισίας;;

Απαράδεκτη διαδικασία για περίοδο Δημοκρατίας,άτοπη και άσκοπη,τόσο γιατί οι ίδιες σελίδες μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους απρόσκοπτα με άλλη διεύθυνση (χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα),όσο και διότι παρόμοια κίνηση στην Αγγλία,με απαγόρευση του piratebay οδήγησε στην αύξηση των επισκεπτών του κατά 12,5 εκατομμύρια χρήστες(μόνο από την Αγγλία)..Διαδικασία η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση τόσο με την απόφαση ακύρωσης της συνθήκης acta από το ευρωπαικό δικαστήριο και τις δηλώσεις του Ευρωκοινοβουλίου για απαράδεκτη φίμωση του διαδικτύου (εκφρασμένες από τον πρόεδρο κ.Σούλτς),με τον Κοέλιο,που υποστήριξε την καμπάνια του piratebay και δημοσιεύει ο ίδιος πειρατικά τα βιβλία του,όσο και σε άμεση αντίθεση με όσα είχε πει για το ίδιο θέμα ο μεγάλος Μ.Θεοδωράκης,με τον οποίο παρόλο που δε συμφωνώ σε όλα,οφείλω να αναγνωρίσω τον τεράστιο προοδευτισμό του παρά τα 87 χρόνια του,σε αντίθεση με τα σκουριασμένα μυαλά των λειτουργών της δικαιοσύνης,όταν δήλωνε ότι η μουσική ΔΕΝ πρέπει να είναι εμπορική,όταν με μεγαλείο προέτρεπε να αντιγράψουμε τα κομμάτια μιας συλλογής που είχε κυκλοφορήσει πειρατικά,εν αγνοία του,επειδή,όπως είπε 50 λεπτά κοστίζει το κάθε cd (στην εκπομπή Στην υγειά μας),ή όταν δήλωνε ότι μακάρι η μουσική του να ταξιδεύει ακόμα και πειρατικά και μακάρι να του κλέβουν τη μουσική γιατί του αρέσει..(1.58.20 στην εκπομπή Στα άκρα)…

Υ.Γ.1 η απόφαση εδώ..
Υ.Γ.2 το βίντεο του στην υγειά μας εδώ ,των άκρων εδώ και η επιστολή του Μίκη εδώ..

Ο Νίτσε για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Πριν από 140 χρόνια,το 1872, σε ένα βιβλίο του,με τίτλο «Η Γέννηση της τραγωδίας» ο Φρ.Νίτσε κάνει μια ιδιαίτερη αναφορά στο ελληνικό έθνος και στη διαρκή προσπάθεια των δυτικοευρωπαίων να απαλλαγούν από εμάς…Το κείμενο του Νίτσε θα παραμείνει πάντα επίκαιρο καθώς θα περιγράφει με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο οτι διαχρονικά έχουν δοκιμαστεί πάρα πολλές λύσεις…Κείμενο που αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν σκεφτούμε οτι δεν περιλαμβάνει καν τα μεγάλα γεγονότα του 20 ου αιώνα και παρόλα αυτά θα ταίριαζε σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο…

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του
ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια,
διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού,
έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο,
συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων,
εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους,
που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους
δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή
να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού,
κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια,
την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού
και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας
σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο,
την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα»