Ε ναι λοιπόν,μερικοί άνθρωποι μου προκαλούν αηδία.Το παραδέχομαι!Όχι,μη το μπερδεύεται,δεν είναι μίσος,είναι αηδία.Μερικοί άνθρωποι δεν αξίζουν ούτε να τους μισήσεις,απλά τους σιχαίνεσαι,να τους βλέπεις,να τους ακούς,να τους νιώθεις γύρω.Θα μου πείτε,επιλέγεις ποίον θα έχεις κοντά σου,τους υπόλοιπους απλά τους απομακρύνεις.Να όμως που μερικούς δεν είναι εύκολο,συγγενείς βλέπετε.Μεγάλο κεφάλαιο,και στην δική μου περίπτωση πολύ κακογραμμένο.Από την άλλη,μπορεί να είναι υπερβολική,κάθε οικογένεια έχεις και το δικό της αγκάθι.Όμως υποτίθεται,οι συγγενείς είναι δικοί σου άνθρωποι,αίμα σου.Τι καλά θα ήταν να ήταν όλα τόσο όμορφα,τόσο ιδανικά.
Από που να ξεκινήσω;Από το οτι μπορεί μια ολόκληρη ζωή να μεγαλώνεις με κάποιον,να τον θεωρείς ίσο με τον αδερφό σου,και τελικά,να σου την φέρνει με τρόπο που ούτε εχθρός να ήσουν;
Από την αχαριστία μερικών που σου γυρνάνε την πλάτη με την πιο ηλίθια δικαιολογία,ενώ εσύ δεν τους ξεχνούσες ποτέ;
Από τα λόγια;Λόγια που είπαν,που σου είπαν τρίτοι,που έτυχε να ακούσεις,ακόμα και από τον ίδιο σου τον αδερφό;
Από την ψευτιά,το δήθεν,το άψογο,το απόλυτο που προσπαθούν να σου περάσουν;Τη φαντασία;Την κοροϊδία του να κυκλοφορούν με mercedes,να μένουν στα Βόρεια Προάστια,και να χρωστάνε σε οτι πατάει και περπατάει..Αλλά τι σημασία έχει,θα σε δουν οι άλλοι.
Μανάδες που σε καταριούνται;ή πατεράδες που σε χτυπάνε;Και πόσα ακόμη!
Τι λυπηρό.Τι άσχημο να σε στηρίζουν ξένοι,άνθρωποι που δεν σε γνώριζαν μια ζωή,να σε εκτιμούν,να σου φέρονται σαν πραγματική οικογένεια.Και η πραγματικοί σου συγγενείς,αυτοί με σάρκα και οστά,να φαντάζουν τόσο κάλπικοι.Τελικά δεν τους σιχαίνομαι,τους λυπάμαι γιατί μερικοί δεν θα μάθουν ποτέ να αγαπάνε ουσιαστικά και δεν θα πάψουν ποτέ να σιχαίνονται αυτό που είναι.Γιατί εκείνοι που κρύβονται πίσω από ψεύτικες εικόνες,που δεν σέβονται καν την οικογένεια τους,δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Blah Blah 
Ιολ. 01, 2012 @ 09:56:07
αγαπημένη blah blah
εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις οι συγγενείς είναι όπως ακριβώς τους περιγράφεις.
τους φίλους σου τους διαλέγεις και σε έχουν διαλέξει, οι συγγενείς προέκυψαν εξ αιτίας ιδίου αίματος, ίδιου επιθέτου κλπ
συνήθως διακατέχονται από ανασφάλειες, εγωισμούς, εγωπάθειες, κακίες, κληρονομικά κλπ κλπ
μη μισείς και μην αηδιάζεις, απλά μαθαίνεις που τελικά παραμένεις και δίνεις τον εαυτό σου και από που φεύγεις οριστικά!
Ιολ. 01, 2012 @ 11:47:53
Απλά λυπάμαι γιατί ακριβώς επειδή δεν τους διαλέγεις,ακριβώς επειδή καλώς ή κακώς δεν θα σταματήσουν να είναι κάποια στιγμή συγγενείς,θα ήταν πραγματικά όμορφο να υπήρχε μια ουσιαστική σχέση.Αλλά όπως είπες και μόνη σου οι περιπτώσεις είναι μάλλον ελάχιστες.Να έχεις μια υπέροχη μέρα και καλό μήνα να έχουμε αγαπημένη μου! 🙂
Ιολ. 17, 2013 @ 18:38:40
Τι μου είπες τώρα…..
Ιστορία μου…αμαρτία μου….
Έγραψες την ιστορία της ζωής μου….
Διάλεξε κανέναν φίλο και πάψε να επενδύεις σε κάλπικους δεσμούς….μην αυταπατάσαι , δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν, προς το χειρότερο ίσως προς το καλό ποτέ….
Καλησπέρα αγαπητή….
Οκτ. 05, 2013 @ 17:00:07
Χμμ τότε από οτι καταλαβαίνω οι ιστορίες μας σε αυτό το θέμα είναι κάπως κοινές..αν ήταν να επενδύω σε συγγενείς καήκαμε..
απλά την στιγμή που το έγραψα ήμουν ιδιαίτερα φορτισμένη με μερικές εξελίξεις(πάντα δυσάρεστες όταν έχουν να κάνουν με τα συγκεκριμένα άτομα,μην γελιόμαστε) και ήθελα απλώς να ξεσπάσω κάπου-κάπως,και προτίμησα γράφοντας.. 🙂 να ‘σαι καλά που πέρασες,χάρηκα που σε είδα εδώ γύρω αν και το μπλογκ δεν τον χρησιμοποιώ εδώ και πολλούς μήνες και δεν ξέρω πως ξεφύτρωσε εφόσον το είχα σταματήσει,(αργότερα ίσως επανέλθω,αλλά λόγω του ιντερνετ αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο),και το κείμενο είναι από τα πρώτα μου,χάρηκα που πέρασες!σε ευχαριστώ!
Οκτ. 05, 2013 @ 20:31:57
Δεν ξέρω αν τα λάβεις αυτά που γράφω γιατί είναι λίγο ανορθόδοξος ο τρόπος να απαντάω από τον δικό μου πίνακα ελέγχου…είναι και η σελίδα σας που δεν ανήγει…
ήθελα να πω….μην σας στενοχωρεί το ίντερνετ που δεν υπάρχει…κι εγώ πέρασα έξι μήνες χωρίς σύνδεση…έμπαινα από το καφενείο στο χωριό μου μια δυό φορές το μήνα για να κρατήσω επαφή..και μια δύο φορές μπήκα από νετκαφέ…τώρα , εδώ και ένα μήνα πλήρωσα το τηλέφωνο το σταθερό , που ήταν κομμένο έξι μήνες και ελπίζω σε καλύτερες ημέρες…
Τι να πει κανείς…
Ελπίζω τα πράγματα να στρώσουν για όλους μας…
Γιατί αποσπασματικά για έναν έναν δεν είναι δυνατόν, εφόσον αυτό πάει αλυσίδα…δεν γίνεται αλυσίδα χωρίς ενωμένους κρίκους….
Να’ στε καλά από υγεία, τα άλλα όλα γίνονται , με τον έναν ή τον άλλον τρόπο….πάντως γίνονται…μόνο η υγεία δεν γίνεται, όσα και να’χεις…
Και πάλι καλησπέρα σας…
Ιολ. 19, 2013 @ 17:37:40
Καμιά φορά η αγάπη ότι μορφή κι αν έχει γίνεται δεδομένη. Οι μεγάλες στιγμές είτε καλές είτε κακές απαιτούν τις κρισιμότερες ανταποκρίσεις. Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα πάλι…
Οκτ. 05, 2013 @ 17:09:21
Εσύ από όσο έχω παρατηρήσει γύρισες κανονικά,και πολύ χαίρομαι γι αυτό!!το ξέρεις άλλωστε!εγώ από την άλλη όχι,έχω να χρησιμοποιήσω το μπλογκ περίπου ένα χρόνο,αν και σκέφτομαι κι εγώ να επιστρέψω είτε από εδώ,είτε από κάποια νέα σελίδα γιατί για κάποιο λόγο έχει δημιουργηθεί ένα μικρό μπάχαλο εδώ μέσα,αλλά για την ώρα απλά παρατήρησα οτι για κάποιο λόγο η σελίδα λειτουργεί,και μάλιστα έχω και αγαπημένους επισκέπτες οπότε δεν γινόταν να μην απαντήσω..ελπίζω να έχω σύντομα ιντερνετ και διάθεση να επανέλθω και να τα λέμε πιο συχνά!χάρηκα πολύ που σε είδα και πάλι εδώ..όσο για το κείμενο,είναι αρκετά παλιό,αλλά επίκαιρο όσο ποτέ στην δική μου πραγματικότητα,να σου πω την αλήθεια δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με αγάπη,γνωρίζεις κάποιους ανθρώπους,είναι συγγενείς σου,μοιράζεστε κάποια πράγματα,αλλά εκείνοι που αγαπάς είναι εκείνοι που θα επιλέξεις να έχεις κοντά σου,συνειδητά,που θα θες να αποτελούν κομμάτι της ζωής σου..φιλιά πολλά αγαπημένε κουφετάριε!!!
Αυγ. 25, 2013 @ 11:56:32
Και σχεδόν μετά από ένα χρόνο, βρέθηκα στο σπιτικό της αγαπημένης μου Νικολέτας… αυτό σημαίνει πως ξανάνοιξες το blog σου;
Και αν ναι, αυτό το «γαμώ»… μου ακούγεται εξαιρετικά κακόηχο… γι αυτό μήπως «μας» βάλεις κάτι πιο όμορφο… πιο εσύ; 😉
ΑΦιλάκια πάντα τρυφερά! 🙂
Οκτ. 05, 2013 @ 17:13:04
Αγαπημένη μου!!!!σου έγραψα και στο mail,πως όχι δεν άνοιξα ξανά το blog,δυστυχώς,αλλά θα το δουλέψω γιατί ένα κομμάτι μου το θέλει πολύ!!
το κείμενο είναι αρκετά παλιό,από τα πρώτα περίπου,και εννοείτε ποτέ δεν θα σας καλωσόριζα με ένα «γαμώ» για καλησπέρα,αν είναι δυνατόν!!
όταν θα επανέλθω θα είσαι η πρώτη που θα το μάθει φαντάζομαι!!τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!
Σεπτ. 09, 2013 @ 21:09:31
Καταρχήν γειάσου α γα πημένη…φίλη…(εεε,εμ…δ ε ν ξέρεις πόοοοσο ΠΟΛΥ χαίρομαι που σε ξανά-βλέπω εδώ…ΠΟΛΥ λέμε…για ένα διάστημα που το μπλογκάκι σου, ήταν ανενεργό…πίστεψα ότι δε ν θα σε ξανά-έβλεπα πο-τέ ε δώ πέρα..και ότι αποφάσισες να μας αφήσεις οριστικά…κι α υτό ήταν κάτι που με γέμιζε με αφόρητη,λύπη..όταν το σκεφτόμουν,επειδή θα έχανα μια εξαιρετική φίλη (ε γώ πρωσοπικά)και επειδή η μπλογκόσφαιρα θα έχανε μια πο-λύ όμορφη ‘παραουσία’…ε,εμ..αλλά χαίρομαι που επέστρεψες…!!!ειλικρινά…ε,εμ…ναί πόοσο δίκιο έχεις!!α υτό το ποστάκι,θα’λεγα πως…μιλάει μέσα μου,καθότι α υτή η άθλια κατάσταση που περιγράφεις,είναι μια φάση που ζώ…ε γώ πρωσοπικά (από τα γενοφάσκια μου?)ίσως..αλλά δ εν το’χα καταλάβει,τόσο καλά από τότε…άρχισα να το καταλαβαίνω όμως…όταν μεγάλωσα,και α υτό το απαίσιο συναίσθημα (επειδή ό ντως είναι ό,τι πιο απαίσιο μπορείς να νιώσεις καθότι πονάει φρικτά,το να βλέπεις α υ τού του είδους τη συμπεριφορά από άτομα,που θεωρείς ότι ε ίναι α ί μα σου όπως λες)…και φυσικά σ τη δική μου, περίπτωση α υτό ό-λο έφτασε,στο αποκορύφωμά του,τελευταία στην ενήλικη ζωή μου,και επιδεινώθηκε μέσα από κάποιες άσχημες συγκυρίες της ζωής (επειδή για’μένα πρωσοπικά ή ταν άσχημες)…βέβαια ντάξει,πιστέυω όμως ότι φταίει για τη μαλακία ορισμένων α νθρώπων και το…κεφαλάκι τους…(αλλά ντάξει α υτό παίρνει τεράστια συζήτηση) που δ εν είναι της παρούσης τώ-ρα…όμως είναι τραγικό,το να βλέπεις ότι δ εν σε θέλει κ α νείς και ότι είσαι ανεπηθύμητος/η,και μιλάμε τώρα ότι αυτό να το βλέπεις από το σόϊ του πατέρα σου,οκ? με το οποίο θεωρείς,ότι έχεις πο-λύ κοντινή συγγένεια..(κι έχεις..εξ’αίματος οκ?) κι όμως να βλέπεις ότι ΔΕΝ σε θέλει κα νείς εκεί..(με πρώτη και καλύτερη την ίδια του, τη μάνα) για τους δικούς της πρωσοπικούς λόγους) και με τά με ό-λους τους υπό-λοιπους οκ?…(αδέρφια του,ξαδέρφια σου και πάει λέγοντας),επειδή πρώτον είχες την κακό-τυχία? (ας το πώ έτσι) να γεννηθείς με μια αναπηρία που ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΠΕΛΕΞΕΣ,ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΦΤΙΑΞΕΣ Ο ΙΔΙΟΣ,αλλά απλώς έγινε…οκ? από τη φύση..και κατά δέυτερον επειδή ο παππούς σου (που ήταν ο μό-νος ίσως άνθρωπος που σε αγάπησε και σε αποδέχτηκε,πρα γ μα τι κά) οκ? κι όπως ε ίσ αι αλλά που πια δε ζεί δυστυχώς…αποφάσισε πριν πεθάνει να σου αφήσει κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας…(εκείνος ήξερε το γ ια τί)..οκ?…αλλά που για α υτά ό-λα σε φθονούν και σε μισούν αφάνταστα ό-λα τα άλλα μέλη της οικογένειας…με πρώτη και καλύτερη όπως είπα τη μάνα του πατέρα σου,…ε,α υτό όπως καταλαβαίνεις είναι ό-τι χειρότερο…αλλά σε καταλαβαίνω..επειδή το περνάω κι εγώ…δ εν ξέρεις,πόοοσο σε καταλαβαίνω…ίσως περισσότερο από όποιονδήποτε άλλον εδώ μέσα…έχεις δίκιο…κι έχεις,δίκιο σε αυτό που λες,ότι α υτό σε κάνει εντέλει να…σιχαίνεσαι..ό-λα α υτά τα άτομα,που έχουν αυτή τη στάση και α υτή τη συμπεριφορά απέναντί..σου..το μό-νο που τους αξίζει ε ίναι η αδιαφορία και η περιφρόνησή σου και τίποτε μα τίποτε άλλο…(αυτό που κάνω πλέον κι ε γώ)…είναι πραγματικά ε λλ ε εινοί ό-λοι τους και δεν τους αξίζει τίποτε καλύτερο αυτό πιστέυω ε γώ…χαίρομαι που σ ε ξανά-βλέπω κι έυχομαι να μείνει κοντά μας για πάααρ πολύ ακόμη…καλησπέρες φιλάκια…
Οκτ. 05, 2013 @ 17:17:21
Καλή μου Άθη,ευχαριστώ για τον χρόνο σου και για το σχόλιο σου,χάρηκα που σε είδα εδώ αν και οφείλω να σου πω οτι δεν άνοιξα ξανά το μπλογκ και η ανάρτηση είναι κάπως παλιά,όχι όμως και μακριά από την πραγματικότητα ακόμα και αυτή τη στιγμή,αλίμονο..κάποια πράγματα δεν λένε να αλλάξουν!!Κατά τα άλλα,σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια σου,δεν ξέρω αν η παρουσία μου είναι καλή ή όχι εδώ γύρω αλλά ελπίζω σύντομα να επανέλθω είτε από εδώ είτε από κάποια καινούρια σελίδα που θα φτιάξω,ακόμα δεν το εχώ σκεφτεί μιας και δεν έχω και ιδιαίτερα καλό ίντερνετ για να κάνω οτιδήποτε,και να τα λέμε πιο συχνά,χάρηκα πολύ που πέρασες,να είσαι καλά!!