Γαμώ το σόι μου.

Ε ναι λοιπόν,μερικοί άνθρωποι μου προκαλούν αηδία.Το παραδέχομαι!Όχι,μη το μπερδεύεται,δεν είναι μίσος,είναι αηδία.Μερικοί άνθρωποι δεν αξίζουν ούτε να τους μισήσεις,απλά τους σιχαίνεσαι,να τους βλέπεις,να τους ακούς,να τους νιώθεις γύρω.Θα μου πείτε,επιλέγεις ποίον θα έχεις κοντά σου,τους υπόλοιπους απλά τους απομακρύνεις.Να όμως που μερικούς δεν είναι εύκολο,συγγενείς βλέπετε.Μεγάλο κεφάλαιο,και στην δική μου περίπτωση πολύ κακογραμμένο.Από την άλλη,μπορεί να είναι υπερβολική,κάθε οικογένεια έχεις και το δικό της αγκάθι.Όμως υποτίθεται,οι συγγενείς είναι δικοί σου άνθρωποι,αίμα σου.Τι καλά θα ήταν να ήταν όλα τόσο όμορφα,τόσο ιδανικά.

Από που να ξεκινήσω;Από το οτι μπορεί μια ολόκληρη ζωή να μεγαλώνεις με κάποιον,να τον θεωρείς ίσο με τον αδερφό σου,και τελικά,να σου την φέρνει με τρόπο που ούτε εχθρός να ήσουν;
Από την αχαριστία μερικών που σου γυρνάνε την πλάτη με την πιο ηλίθια δικαιολογία,ενώ εσύ δεν τους ξεχνούσες ποτέ;
Από τα λόγια;Λόγια που είπαν,που σου είπαν τρίτοι,που έτυχε να ακούσεις,ακόμα και από τον ίδιο σου τον αδερφό;
Από την ψευτιά,το δήθεν,το άψογο,το απόλυτο που προσπαθούν να σου περάσουν;Τη φαντασία;Την κοροϊδία του να κυκλοφορούν με mercedes,να μένουν στα Βόρεια Προάστια,και να χρωστάνε σε οτι πατάει και περπατάει..Αλλά τι σημασία έχει,θα σε δουν οι άλλοι.
Μανάδες που σε καταριούνται;ή πατεράδες που σε χτυπάνε;Και πόσα ακόμη!

Τι λυπηρό.Τι άσχημο να σε στηρίζουν ξένοι,άνθρωποι που δεν σε γνώριζαν μια ζωή,να σε εκτιμούν,να σου φέρονται σαν πραγματική οικογένεια.Και η πραγματικοί σου συγγενείς,αυτοί με σάρκα και οστά,να φαντάζουν τόσο κάλπικοι.Τελικά δεν τους σιχαίνομαι,τους λυπάμαι γιατί μερικοί δεν θα μάθουν ποτέ να αγαπάνε ουσιαστικά και δεν θα πάψουν ποτέ να σιχαίνονται αυτό που είναι.Γιατί εκείνοι που κρύβονται πίσω από ψεύτικες εικόνες,που δεν σέβονται καν την οικογένεια τους,δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

King of Sorrow.

The DJ’s playing the same song
I have so much to do
I have to carry on
I wonder if this grief will ever let me go
I feel like I am the king of sorrow, yeah
The king of sorrow..

Με αυτό το υπέροχο τραγουδάκι θέλω να ευχηθώ σε όλους να έχετε ένα πολύ όμορφο βράδυ!

Dazed X Sonos Evolution Of Music.

Dazed X Sonos Evolution Of Music

Πρόκειται για ένα μουσικό διαγωνισμό,όπου συμμετέχει ένας γνωστός..
Με το δικό σας κλικ,το σετ του μπορεί να πάει στην πρώτη θέση..

Αγάπα,ζήσε,μάθε.

Μιλώντας για σχέσεις,και για το πως θα «πρέπει» να είναι μια υγιής σχέση,-πρέπει,μεγάλη κουβέντα,πρέπει να είναι όπως νιώθουμε και ο καθένας όπως φαίνεται το νιώθει διαφορετικά-,ο Κων. ανέφερε πως κατά τη γνώμη του είμαι το ιδανικό άτομο να μιλήσω γι’αυτό.Εμπιστοσύνη που μου έχει και αυτό το παιδί,απορώ ώρες,ώρες.Δεν είναι και ο πιο αντικειμενικός κριτής,αλλά αυτό το ξέρει ήδη.Για την ακρίβεια εγώ θεωρώ οτι αγγίζω το άκρο της απάθειας,αυτό του μη μου μιλάς,μη με αγγίζεις,σε έχω χεσμένο,δεν καταλαβαίνεις οτι είσαι ανεπιθύμητος και αν δεν έχεις φύγει σε δύο λεπτά θα φας μπουνιά.Αν υποθέσουμε βέβαια οτι το άλλο άκρο για το οποίο μιλάμε είναι αυτό του κρέμομαι από πάνω σου,μη με αφήνεις και ο μοναδικός Θεός για τον δικό μου κόσμο είσαι εσύ.Ήδη ανατρίχιασα,κι εμείς αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε κι έτσι.Καλά,μη κοιτάς περίεργα,το παραδέχομαι,το έκανα αλλά ήμουνα μόλις 15,όσο να πεις μερικά ελαφρυντικά τα έχω.(ή έτσι με βολεύει να πιστεύω).

Αν εξαιρέσουμε τις κρίσεις ανεξαρτησίας και το βλέμμα είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης,έστω ο προτελευταίος,που συχνά πυκνά με πιάνουν,θα μπορούσα να πω οτι έχω απλοποιήσει ιδιαίτερα τα πράγματα μέσα μου όσον αφορά τις σχέσεις και το πως πρέπει να είναι ώστε να σου δίνει κι εσένα το δικαίωμα να διατηρείς τον εαυτό σου.Θα μου πεις,ο έρωτας παρασέρνει τα πάντα και αφήνεσαι,δεν διαφωνώ,μόνο που εγώ μιλάω για αγάπη.Πήδηξα ήδη ένα σκαλοπάτι καθώς φαίνεται.Άσε που τις ελάχιστες φορές που μου έτυχε,μετρημένες στο..ενάμιση δάχτυλο,ναι,έχω το δικαίωμα να μην τον μετράω ολόκληρο τον καριόλη,δεν ήξερε τι του γίνεται,(ακροδεξιός παιδί μου,τι να πεις),φάγαμε ώρες να αναλύουμε πότε με τον εκνευρισμένο Κων.,πότε με την Μαρίνα(θυμάμαι ακόμα και το κείμενο),και ποτέ δεν καταλάβαμε και τι έγινε!Ναι,τι λέγαμε,α!Τις ελάχιστες λοιπόν φορές που ένιωσα έτσι,το αποτέλεσμα ήταν να γίνω μέγας χορηγός στα Karelia,να πλησιάσω την κίρρωση του ήπατος(καλά υπερβολή,αλλά το έκανε πιο δραματικό.Ένα μπουκάλι κρασί τη μέρα ίσα που φέρνει την άνοιξη.Και με τέτοιο ιστορικό αλκοολισμού,φτηνά τη βγάλαμε σου λέω.),βέβαια ας το δούμε από την θετική του πλευρά,μεγάλωσε την κάβα μου,οπότε και μόνο γι’αυτό,αγαπάμε Βλάσση!Και από την πρώτη φορά(η ολόκληρη που λέμε),ο μεγάλος έρωτας,μου πρόσφερε μερικά ζευγάρια κέρατα,τι χαρά!

Ουφ,πολλά είπα και είμαι έξω από το θέμα,στα δικά μας.Γενικά,επιτρέψτε μου να πω πως πιστεύω οτι έχουμε,τις περισσότερες φορές τουλάχιστον,υπερεκτιμημένη την έννοια της σχέσης.Όχι οτι είναι ασήμαντο να υπάρχει κάποιος που θα μοιραζόμαστε στιγμές και που θα θέλουμε να είμαστε άψογοι απέναντι του,όμως πιστεύω οτι σε αυτή την υπερπροσπάθεια που κάνουμε ορισμένες φορές,χάνουμε την ουσία.Αγαπάμε και αντίστοιχα μας αγαπάνε γι’αυτό ακριβώς που είμαστε,για οτι τέλος πάντων εκπέμπουμε.Κι όμως, αγωνιωδώς κάνουμε μια προσπάθεια να μιλάμε καλύτερα,να αφοσιωνόμαστε περισσότερο και να βγάζουμε έναν εαυτό χωρίς ψεγάδια,χωρίς ελαττώματα,δείχνοντας οτι όχι μόνο δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας,όχι απλά δεν λέμε να καταλάβουμε πως αν κάποιος μας νοιάζεται είναι γιατί γουστάρει όλο το πακέτο,αλλά οτι για μας,η σχέση είναι καμένο χαρτί.Ναι,καμένο χαρτί γιατί φοβόμαστε και γιατί κρυβόμαστε πίσω από εικόνες.
Μεγάλο κεφάλαιο επίσης,η ειλικρίνεια.Αν μου πεις ψέματα,να γυρίσει ο κόσμος θα το μάθω.Αν το μάθω,θα το μετανιώσεις πικρά.Κάπου διάβασα,όχι οτι ήθελε και πολύ σκέψη να το καταλάβω και μόνη μου ή οτι δεν το είχα κάνει,αλλά μια πηγή δίνει πάντα λίγο κύρος,αν και δεν θυμάμαι που,οτι όποιος επιλέγει να σου πει ψέματα,όποια μορφή και αν έχουν,ο ψεύτης έχει ήδη καταδικάσει τον εαυτό του.Το πρόβλημα είναι στην τελική εκείνου που ψεύδεται,κρύβεται από την ίδια του την κρίση και την ίδια του την ευθύνη.Αυτό βέβαια δεν αλλάζει τα πράγματα,ακόμη σιχαίνομαι το ψέμα,όμως από την άλλη μου δίνει τη δυνατότητα να καταλάβω αρκετά.
Τέλος,θα ήθελα να αναφερθώ στο σεβασμό.Όχι μόνο απέναντι στο σύντροφο μας και τις ανάγκες του,αλλά και απέναντι σε εμένα.Σεβασμό απέναντι στις απόψεις του,στην στάση ζωής του,στις υπόλοιπες κοινωνικές σχέσεις που υπάρχουν στην ζωή του,στον χρόνο του,στην διάθεση του,και κυρίως σεβασμό σε εμένα,σε αυτά που εγώ θέλω,ζητάω,χρειάζομαι.Απεχθάνομαι την εξάρτηση,τα άτομα που κρέμονται στους άλλους για να επιβιώσουν,και όλους εκείνους που ακόμη πιστεύουν οτι δεν το κάνουν.Προσωπικά,χρειάζομαι χρόνο,χώρο,αέρα να ανασάνω αλλά και να δω και τον άλλον να το κάνει.Σχέση σημαίνει χαρά,και χαρούμενος είσαι όταν δεν ξεχνάς οτι υπάρχεις,όταν δεν ξεχνάς τον εαυτό σου και όταν συνεχίζεις να τον μαθαίνεις,και για να τον ακούσεις οφείλεις πρώτα να τον σέβεσαι.
Ας το δοκιμάσουμε,και ίσως κάποια στιγμή να είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε,να αγαπήσουμε καταρχήν τον εαυτό μας,
οι άλλοι από αύριο!

Τέχνη ή ψυχασθένεια;

Πρίν από μερικές μέρες έτυχε να παρακολουθήσω ένα ντοκυμανταίρ του national geographic σχετικά με το body modification..Ομολογώ πως όσα είδα με σόκαραν,αλλά και με οδήγησαν σε μια προσπάθεια να ενημερωθώ περισσότερο γι αυτή την συνήθεια των ημερών μας και να αναζητήσω τους λόγους που την προκαλούν…

Body modification (τροποποίηση σώματος) είναι η σκόπιμη αλλαγή του ανθρώπινου σώματος για μη ιατρικούς λόγους..
Οι τρόποι αυτής της παρέμβασης διαφέρουν και μπορούν να χωριστούν στις παρακάτω κατηγορίες..
Αισθητικές παρεμβάσεις στην οποία περιλαμβάνονται τα piercing(τρύπημα ή ακόμα και τέντωμα κάποιου σημείου του σώματος),το τρύπημα των αυτιών(ο συνηθέστερος τρόπος παρέμβασης),τα δαχτυλίδια λαιμού(μια σπείρα που σκοπό έχει το τέντωμα του λαιμού),τα διάφορα εμφυτεύματα στα γεννητικά όργανα,τα τατουάζ,τα τατουάζ στα μάτια,(έγχυση χρωστικής ουσίας στο κερατοειδή για χρωματισμό του λευκού σημείου του ματιού),τα κοσμήματα στο βολβό του ματιού,και η διαδερματική τοποθέτηση ενός αντικεμένου..

Χειρουργικές αυξητικές επεμβάσεις που περιλαμβάνουν την τοποθέτηση εμφυτευμάτων σιλικόνης στο στήθος,τις ενέσεις σιλικόνης,ακόμα και την τοποθέτηση ολόκληρων αντικειμένων
κάτω από το δέρμα(πχ εμφυτευμένα κέρατα).
Άλλοι τρόποι παρέμβασης είναι η χειρουργική παρέμβαση αφαίρεσης που περιλαμβάνει την εθελοντική απομάκρυνση ενός σημείου του σώματος(πεοεκτομή,ευνουχισμός),η αφαίρεση των μαλλιών,ο διαχωρισμός της γλώσσας παρόμοιας με φίδι,και ο τρυπανισμός,δηλαδή η δημιουργία μιας τρύπας στο κρανίο..

Τέλος,υπάρχει η εφαρμογή μακροπρόθεσμης δύναμης,η οποία περιλαμβάνει τη χρήση κορσέδων για δέσμευση της μέσης,την κρανιακή δεσμευτική για τροποποίηση του κρανίου των βρεφών,το «σιδέρωμα» με χρήση ενός καυτού αντικειμένου των εφηβικών μαστών για να μην αναπτυχθούν και τη συμπίεση χειρουργικά των ποδιών των εφήβων κοριτσιών για αισθητικούς λόγους..
Άλλοι τρόποι τροποποίησης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ο καυτηριασμός ιστών για τη δημιουργία τεχνητών ουλών και σημαδιών,η τροποποίηση των δοντιών για να θυμίζουν κάποιο είδος ζώου και η ανύψωση του σώματος από γάντζους οι οποίοι τοποθετούνται στο δέρμα..

Οι περισσότεροι από αυτούς τους τρόπους τροποποίησης χάνονται στο βάθος του χρόνου και των παραδόσεων,καθώς από την αρχαιότητα οι άνθρωποι τους χρησιμοποιούσαν για τελετές μύησης-ενηλικίωσης,για να εκφράσουν τη διαφορετικότητά τους,να περιποιηθούν τον εαυτό τους,να εκφράσουν τη θρησκευτική τους πίστη ή ακόμα και για θεραπευτικούς (όπως πίστευαν) σκοπούς..Οι παρεμβάσεις αυτές,σύμφωνα με τους ψυχολόγους χωρίζονται σε κοινωνικά αποδεκτές και κοινωνικά μη αποδεκτές..Οι πρώτες,σε μια παράδοση που συνεχίζεται από την αρχαιότητα αφορούν τον καλλωπισμό του σώματος και τις μικρές αισθητικές παρεμβάσεις όπως tatoo,piercing κλπ..Οι μη αποδεκτές είναι αυτές που ενέχουν και το μεγαλύτερο κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου που τις υφίσταται..Τέτοιου είδους παρεμβάσεις χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα σε αρκετά σημεία του πλανήτη ως απόδειξη της αφοσίωσης στο Θεό,ως τιμωρία,ή ως τελετές μύησης..Στη Σρι Λάνκα για παράδειγμα μια φορά το χρόνο διεξάγεται μια γιορτή,στην οποία πιστοί συρρέουν από διάφορα μέρη της Ασίας περπατώντας πάνω σε χειροποίητα παπούτσια με καρφιά,με τους πιο τολμηρούς να συμμετέχουν και στην ανύψωση με γάντζους,ως απόδειξη της πίστης τους..Στο Δυτικό κόσμο πάλι,αυτές οι παρεμβάσεις έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ δημοφιλείς και να αποκτούν πολλούς οπαδούς,ως τρόπος έκφρασης,και σε ορισμένες φορές ως τελετή μύησης σε κάποια παραθρησκευτική οργάνωση..

Άνθρωποι που εμφυτεύουν κέρατα,που ανυψώνονται σε γάντζους ή αφαιρούν κάποιο σημείο του σώματός τους για να υπερτονίσουν τη διαφορά τους..Άνθρωποι που διχοτομούν τη γλώσσα τους για να μοιάζουν με φίδι ή που με χρήση κορσέδων πιέζουν τόσο το σώμα τους ώστε δημιουργούν προβλήματα στον οργανισμό τους,ως σύγχρονη τέχνη..
Μια μόδα της εποχής;;Ή όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες μια επικίνδυνη ψυχολογική διαταραχή που μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να κοστίσει τη ζωή;;
Σίγουρα πάντως,ο λάθος τρόπος για να δείξεις οτι είσαι ξεχωριστός…

One Summer.

One summer, I’ll find a way-hay-ay-ay
One summer, will always remai-hai-ai-ain
One summer, remember the way-hay-ay-ay
One summer, I’ll find a way-hay-ay-ay
One summer, will always remai-hai-ai-ain..

Με τις μέρες να έχουν μεγαλώσει αισθητά,τις παραλίες να γεμίζουν και το καλοκαίρι να βρίσκεται ήδη εδώ,
ακούμε ένα πολύ καλοκαιρινό και πολύ αγαπημένο κομμάτι..
Καλό μας καλοκαίρι…

Μουσικό ξύπνημα.

Μετά την πρόσκληση της μπλογκοφίλης Κατερίνας (http://katlamp-kat.blogspot.gr/) δε μπορούσα παρά να συμμετάσχω κι εγώ στο μπλογκοπαίχνιδο που έχει ξεκινήσει..
Οι όροι απλοί..Βρίσκεις ποιό τραγούδι ήταν πρώτο στα charts της Αμερικής και της Βρετανίας την ημερομηνία της γέννησής σου και το δημοσιεύεις…
Μετά από την σχετική έρευνα λοιπόν,τα κομμάτια που βρίσκονταν πρώτα στα charts την ημέρα που γεννήθηκα ήταν τα εξής..
Στην Αμερική πρώτο ήταν το «She aint worth it» του Glenn Medeiros και του Bobby Brown..

Ενώ στη Μεγάλη Βρετανία την ίδια στιγμή πρώτο ήταν το «Turtle power» των «Partners in Kryme»

Ομολογώ οτι δεν γνώριζα κάποιο από τα 2 κομμάτια..Και τώρα που τα γνώρισα δε νομίζω να τα ξανακούσω ποτέ..Και σε συνδυασμό με το «nothing compares to you» της Sinéad O’Connor που ήταν πρώτο λίγες βδομάδες πριν και παρεμπιπτόντως είναι ένα από τα αγαπημένα μου συμπεραίνω οτι μάλλον κάποιο βρώμικο παιχνίδι παίχτηκε πίσω από την πλάτη μου..Αδικία γαμώτο…

Όποιος θέλει να δοκιμάσει τη δική του ημερομηνία,το chart της Αμερικής το βρήκα εδώ
Ενώ της μεγάλης Βρετανίας εδώ
Καλή διασκέδαση!Και καλό μας ξημέρωμα!
Κατερινάκι ευχαριστώ!

Εθνική Ελλάδος γειά σου.

Ελλάδα-Γερμανία σήμερα στο ποδοσφαιρικό μενού..Με φόντο όχι μόνο μια θέση στους 4 της διοργάνωσης,αλλά κάτι πολύ περισσότερο..Μια μάχη γοήτρου ανάμεσα σε 2 ομάδες με πάρα πολλές διαφορές,όχι μόνο ποδοσφαιρικές..

Πράγματι,ο σημερινός αγώνας ξεφεύγει από τα όρια μιας ποδοσφαιρικής μονομαχίας και διεκδικεί προεκτάσεις τόσο πολιτικές όσο και κοινωνικές..Οι Έλληνες έχουμε αναγάγει τον αγώνα σε μια άτυπη ρεβάνς για το μνημόνιο και τα υπόλοιπα δεινά που μας προκάλεσε η κυβέρνηση Μέρκελ,κι οι Γερμανοί σε μια δικαίωση για όσα έπραξαν..Είναι όμως τόσο σημαντικός ένας ποδοσφαιρικός αγώνας;;Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν κάτι παρόμοιο;;Ή μήπως οι οπαδοί των 2 ομάδων υπερβάλλουμε;;Η απάντηση είναι απλή..Αρκετές φορές στο παρελθόν το ποδόσφαιρο έχει γίνει αφορμή για να ενωθούν,να διασπαστούν,να έρθουν σε σύγκρουση οπαδοί,πολίτες,ακόμα και χώρες ολόκληρες..Το ποδόσφαιρο μπορεί να εμπνεύσει το μίσος ή την αγάπη…Αλλά αυτό συμβαίνει στον βασιλιά των σπορ..Τα παραδείγματα για την θετική ή αρνητική κατάληξη που μπορεί να έχει ένας αγώνας ποδοσφαίρου αρκετά..

Θα σταθούμε στα 2 γνωστότερα..Πρώτη μας στάση η πόλη του Μεξικό το 1969 και ο αγώνας μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ,για μια θέση στο μουντιάλ του 1970…Επεισόδια μεταξύ των 2 ομάδων και κακή φιλοξενία στο πρώτο παιχνίδι,το ίδιο και στο δεύτερο..Ισόπαλο το αποτέλεσμα των αγώνων (1 νίκη για κάθε ομάδα) και οι διαφορές θα λύνονταν σε τρίτο ματς σε ουδέτερο γήπεδο στο Μεξικό..Το Ελ Σαλβαδόρ νίκησε τελικά,αλλά αυτό που θα μείνει έντονα χαραγμένο στους οπαδούς είναι ο 4ήμερος πόλεμος μεταξύ των 2 χωρών που ακολούθησε τον αγώνα..Επόμενη στάση μας το Ιπρ τον Δεκέμβριο του 1914 κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου..Παραμονή Χριστουγέννων και μια απόδειξη οτι τα θαύματα συνεχίζουν να συμβαίνουν..Ο στολισμός των χαρακωμάτων από τους Γερμανούς και το τραγούδι των Βρετανών οδήγησε αρχικά σε συνάντηση των στρατιωτών στη νεκρή ζώνη και μετέπειτα στον πιο διάσημο ποδοσφαιρικό αγώνα..Τον αγώνα μεταξύ στρατιωτών που μέχρι πριν λίγες ώρες βρίσκονταν σε πόλεμο..

Εύκολα κάποιος θα μπορούσε να υιοθετήσει την άποψη οτι το ποδόσφαιρο ενώνει τους ανθρώπους..Το ίδιο εύκολα θα μπορούσε να υιοθετήσει την αντίθετη..Θα έκανε λάθος και τις 2 φορές..Βλέπετε,το ποδόσφαιρο έχει τις 2 όψεις ενός νομίσματος..Το ποιά θα επικρατήσει είναι θέμα οπτικής γωνίας..
Καλή επιτυχία λοιπόν στην ομάδα μας σήμερα..Οτι κι αν γίνει εμείς θα είμαστε περήφανοι..Περήφανοι που έχουμε κατακτήσει ένα euro,περήφανοι που τρομοκρατήσαμε τους Γερμανούς(αλλιώς δε θα προσπαθούσαν τόσο να μας μειώσουν),περήφανοι που για να μας αποκλείσουν καταπάτησαν κάθε κανονισμό διαιτησίας,και πάλι δεν ήταν αρκετό..Και τέλος,περήφανοι που όλος ο Ευρωπαικός Νότος μας υποστηρίζει σε αυτή τη μάχη…

Ιστορίες να σκεφτείς.

Ένα Μέρος Στο Δάσος

Αυτή η ιστορία μας μιλάει
για έναν διάσημο εβραίο ραβίνο: τον Μπάαλ Σεμ Τοβ.

Ο Μπάαλ Σεμ Τομ ήταν πολύ γνωστός μέσα στην κοινότητα του
γιατί όλοι τον έλεγαν ότι ήταν ένας άνθρωπος τόσο ευσεβής,
τόσο γενναιόδωρος,με τόση αγνή και καθαρή ψυχή,
που ο θεός άκουγε τα λόγια του όταν μιλούσε.
Είχε δημιουργηθεί μια παράδοση σ εκείνο το χωριό.
Όλοι όσοι είχαν κάποια ανικανοποίητη επιθυμία
ή χρειάζονταν κάτι που δεν μπορούσαν να το αποκτήσουν,
πήγαιναν να δουν τον Ραβίνο.
Ο Μπάαλ Σεμ Τομ συναντιόταν μαζί τους μια φορά τον χρόνο,
τη μέρα που επέλεγε ο ίδιος.
Και τους οδηγούσε όλους σε ένα μέρος μοναδικό που γνώριζε,
στη μέση του δάσους.
Όταν έφταναν εκεί, λέει ο μύθος,
ο Μπάαλ Σεμ Τοβ άναβε μια φωτιά με φύλλα και κλαδιά,
με έναν τρόπο πολύ ιδιαίτερο και όμορφο,
και μετά τραγουδούσε κάποια λόγια με πολύ χαμηλή φωνή,
σαν να απευθυνόταν στον εαυτό του.

Και λένε…

Πως άρεσαν τόσο πολύ στον θεό εκείνα τα λόγια του Μπαάλ Σεμ Τοβ,
πως τον ενθουσίαζε τόσο εκείνη η φωτιά
η αναμμένη με εκείνον τον τρόπο,
πως αγαπούσε τόσο εκείνη τη συγκέντρωση των ανθρώπων στο δάσος…
Που δεν μπορούσε να αντισταθεί στην έκκληση
του Μπάαλ Σεμ Τοβ και ικανοποιούσε τις επιθυμίες
όλων όσοι βρισκόταν εκεί.

Όταν πέθανε ο ραβίνος,ο κόσμος συνειδητοποίησε
ότι κανείς δεν γνώριζε τα λόγια που τραγουδούσε
ο Μπαάλ Σεμ Τοβ όταν πήγαιναν όλοι μαζί να ζητήσουν κάτι.
Αλλά γνώριζαν το μέρος στο δάσος
και ήξεραν πώς να ανάψουν φωτιά.
Μια φορά το χρόνο συνεχίζοντας την παράδοση
που είχε καθιερώσει ο Μπάαλ Σεμ Τοβ,
όσοι είχαν ανικανοποίητες ανάγκες και επιθυμίες
μαζεύονταν σ εκείνο το μέρος στο δάσος,
άναβαν φωτιά με τον ίδιο τρόπο που είχαν μάθει
από τον γέρο ραβίνο και επειδή δεν γνώριζαν τα λόγια του,
τραγουδούσαν οποιοδήποτε τραγούδι ή ψαλμό
ή απλά κοιτάζονταν και μιλούσαν
για οποιοδήποτε θέμα σε εκείνο το ίδιο σημείο γύρω απ τη φωτιά.

Και λένε…

Πως άρεσε τόσο πολύ στο θεό εκείνη η φωτιά,
πως του άρεσε τόσο πολύ εκείνο το μέρος στο δάσος
κι εκείνη η συγκέντρωση των ανθρώπων…
Που αν και κανείς δεν έλεγε τα κατάλληλα λόγια
και πάλι ικανοποιούσε τις επιθυμίες
όλων όσοι βρίσκονταν εκεί.
Ο χρόνος πέρασε και από γενιά σε γενιά,
χάθηκε η σοφία…

Κι εδώ βρισκόμαστε εμείς.

Εμείς δεν ξέρουμε ποιο είναι το μέρος στο δάσος.
Δεν ξέρουμε ποια είναι τα λόγια…

Ούτε και ξέρουμε ν ανάβουμε τη φωτιά
όπως το έκανε ο Μπάαλ Σεμ Τοβ…

Ωστόσο, υπάρχει κάτι που σίγουρα ξέρουμε.

Ξέρουμε την ιστορία.

Ξέρουμε το παραμύθι…

Και λένε…

Πως ο θεός αγαπάει τόσο αυτό το παραμύθι,
πως του αρέσει τόσο αυτή η ιστορία
που αρκεί κάποιος να τη διηγηθεί
και κάποιος να την ακούσει
ώστε Εκείνος ευχαριστημένος,
να ικανοποιήσει οποιαδήποτε επιθυμία και ανάγκη
όλων όσοι μοιράζονται αυτή τη στιγμή…

Ας είναι έτσι..

Από το βιβλίο “ιστορίες για να σκεφτείς” του Χόρχε Μπουκάι.

Havenus Papam.

Άσπρος καπνός αναδύθηκε από το προεδρικό μέγαρο αργά το μεσημέρι για να σημάνει το ευτυχές τέλος των διαπραγματεύσεων για σχηματισμό κυβέρνησης..Τι κι αν χρειάστηκαν 2 μήνες με ισάριθμες εκλογικές αναμετρήσεις,τι κι αν χρειάστηκαν ώρες διαβουλεύσεων,το σημαντικό ήταν οτι επιτέλους είχαν καταλήξει σε συμφωνία για κυβέρνηση εθνικής ενότητας..Τα γεγονότα που προηγήθηκαν αυτής της συμφωνίας πολλά..Αξίζει όμως να σταθούμε σε 2..Την ανάληψη ευθύνης και τη σοβαρότητα της ΔΗΜΑΡ και του κυρίου Κουβέλη,σε πλήρη αντίθεση με την ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ.Ειδικά το πρώτο είναι αυτό που μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση..

Ο κύριος Κουβέλης πιστός στις θέσεις που είχε διατυπώσει και προεκλογικά,για λύση δηλαδή και συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν έκανε πίσω,δεν επικαλέστηκε τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και πήρε μια γενναία απόφαση προστάζοντας το εθνικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό και ρισκάροντας τον πολιτικό του «αφανισμό» αν τα πράγματα δεν πάνε καλά..Η πλήρης αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται σε 2 κεντρικά γεγονότα..Την άρνησή του να παραλάβει τη διερευνητική εντολή αν η προηγούμενη αποτύγχανε και τον «ρεβανσισμό» που φάνηκε στις δηλώσεις του:»Γρήγορα θα δικαιωθούμε,αναντίστοιχο το αποτέλεσμα,ανίκανη αυτή η κυβέρνηση(μπορεί,αλλά ας τη δούμε πρώτα),από ένα κόμμα που επέλεξε τον ασφαλή ρόλο της αντιπολίτευσης αντί για τον κυβερνητικό της ευθύνης και της κομματικής φθοράς..Δεν ξέρω αν αυτή η κυβέρνηση θα αποδειχθεί πετυχημένη ή όχι (ακόμα δεν ξέρουμε καν τα πρόσωπα που θα την στελεχώσουν),ξέρω όμως οτι η παρουσία ενός κόμματος σαν τη ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση αυτή με κάνει να αισθάνομαι πολύ περισσότερο ασφαλής..Οι διαβουλεύσεις για το στελεχειακό δυναμικό συνεχίζονται με πυρετώδεις ρυθμούς το βράδυ και αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί αύριο το μεσημέρι με την ανακοίνωση της προεδρίας της Δημοκρατίας..Το σίγουρο είναι οτι επικεφαλής της είναι ο κύριος Σαμαράς (θεσμικά σωστό λόγω νίκης στις εκλογές) ο οποίος ορκίστηκε σήμερα..Μεγάλη ικανοποίηση προσφέρει επίσης το γεγονός πως σε αυτή την κυβέρνηση θα μετέχουν και υπουργοί της απερχόμενης υπηρεσιακής κυβέρνησης οι οποίοι σημείωσαν αξιοθαύμαστες επιδόσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα..

Κι αν τα νέα από το εσωτερικό προσφέρουν μια συγκρατημένη αισιοδοξία,τα νέα που έρχονται από το εξωτερικό δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ελπιδοφόρα..Μόλις σήμερα ο Γιούνγκερ δήλωσε οτι το πρόγραμμα λιτότητας στην Ελλάδα θα παραμείνει αυτούσιο..Μια δήλωση που έδωσε συνέχεια σε αρκετές ακόμα δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για το ίδιο θέμα και που τορπιλίζει ουσιαστικά τις πιθανότητες καλύτερης διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση που σχηματίζεται απόψε..Κι αν ακόμα μένουν να διευθετηθούν πολλά,αν ακόμα μένουν αρκετές ώρες διαβούλευσης μεταξύ των πολιτικών αρχηγών για το χρονικό ορίζοντα,το σκοπό και τους στόχους αυτής της κυβέρνησης,εμείς, τουλάχιστον για σήμερα,μπορούμε και δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε..Ο άσπρος καπνός βγήκε,η χώρα έχει ξανά κυβέρνηση…